Kobiety przypominające pół ptaka. Zamiast dłoni posiadają ostre pazury, a zamiast nóg - nogi ptaka.
Na plecach wyrasta para opierzonych skrzydeł. Ich twarz jest szpetna, przypominająca na myśl dziób, choć zdarzają się również wyjątkowo urodziwe osobniki. Są mistrzami lotu, patrzyć na harpię to nie lada szczęście jak i zagrożenie. Harpię można spotkać tylko w wysokich górach. Zakładają tam gniazda i wychowują potomstwo. Jedną z największych zagadek to ich rozmnażanie. Harpie są płci żeńskiej jak i męskiej, jednak mężczyźni nie polują. Głos harpi jest nieprzyjemny dla ucha. Przywodzi na myśl skrzypiące drzwi, bądź tarcie czegoś o zardzewiały metal. Harpi trzeba unikać jak ognia, dlatego w góry nigdy nie powinno się wybierać samotnie. Nie zaatakują nas w grupie, ale jeśli zobaczą, że jesteśmy sami z pewnością się o to pokuszą. Przy harpiach trzeba chronić jedzenie, wyczuwają one wędrowców posiadających jedzenie. Nie dość, że zwiną pożywienie, to sami też jesteśmy zagrożeni. Pewnie zapytacie czemu harpie nas atakują? By zjeść. Dla nich nie istotna jest rasa, wiek czy płeć. Jeśli jest to istota humanoidlana to pożrą każdą uprzednio bestialsko zabijając. Harpie zazwyczaj przebywają same. Rzadziej w dwu lub trzyosobowych grupach. Gdy znajdziemy się pod ostrzałem harpi najlepszym wyjściem jest uniemożliwienie jej lotu. To dzięki swoim skrzydłom jest taka zręczna, a co za tym idzie niebezpieczna. Najlepiej więc zwabić tą stworzycę w gęsty las, gdzie korony drzew uniemożliwią jej atak z powietrza. Będzie zmuszona atakować z lądu. Jeśli ma się pod ręką wodę można spróbować zmoczyć jej skrzydła. Z mokrymi nigdzie nie poleci, dopóki oczywiście nie wyschną. Pozbawić jej możliwości latania można też na wiele innych sposobów, do wyboru do koloru. Gdy się uda pozbawić umiejętności szybowania naszą harpię to najtrudniejsze już za nami. Bez skrzydeł nie jest już taka silna, i nie trudno o wygraną. Choć harpię potrafią mówić, i myśleć tak jak my to widzą w humanoidach jedynie pożywienie.