"Jedno z pierwszych, wybudowanych miast po Apokalipsie. Nic dziwnego, że uznano je, za najstarsze na Ziemi, gdyż liczy sobie prawie tysiąc lat i zajmuje trzecie miejsce na liście wiekowych miast na Błękitnej Planecie. Założone przez Aryeona Bennigama. Jest miastem stylizowanym na kilka epok. Można tu spotkać budynki z czasów Średniowiecza, Renesansu, a nawet Baroku czy Romanizmu. Nie zabraknie także anglikańskich rezydencji czy kamienic. W połączeniu z magią tworzą nietuzinkową architekturę. Brukowane uliczki, ozdobione kamiennymi donicami, śmietniczkami są widokiem na porządku dziennym. Zaś ogrody, w jakich można odpocząć, często emanują magią, aby zabezpieczyć nietuzinkowe, zebrane z całego świata rośliny. Od zachodniej strony miasto ma dostęp do morza, a co za tym idzie pięknej plaży czy klifów. Z racji pobliskiego pasma górskiego nieopodal ten ogromny zbiornik wodny nazywany jest Climbing Tides, która wzięła swój początek od fal, które podczas sztormu wspinały się na górskie zbocza. U podnóża gór White Ridge Mountains, jakie rozciągają się od północno-zachodniej, aż do wschodniej części miasta znajduje się Arracas Forest. Miejsce pełne niesamowitych stworzeń, ale i roślin. Godzinę drogi na piechotę od Larnwick na południowy-wschód znajduje się wioska Setlement Silent Wind."
Larnwick to stolica państwa Aglar, położonego na kontynencie Trenoya. Posiada prawa powiatu, znajduje się nad morzem Wspinających się fal (The Climbing Tides), na południowo -wschodnim brzegu, otoczona głównym łańcuchem Gór Białego Brzegu (The White Ridge Mountain). Aktualnie stolicę zamieszkuje 486 022 mieszkańców, w tym liczeni są przyjezdni, którzy zdecydowali się przyjąć meldunek w stolicy Aglar.Miasto zajmuje 789,44 km, co daje mu drugie miejsce pod względem wielkości, zaś siódme ze względu na liczbę mieszkańców. Centrum kulturalne, miasto koronacyjne oraz nekropolia władców Aglar, morski węzeł komunikacyjny z innymi państwami, oraz kontynentami. Centrum Ochrony Zbrojeniowej Aglar, a także siedziba Czternastego Oddziału Rycerzy Zodiaku pod dowództwem Havnouxihra Xerlora. W mieście działają placówki kulturalne o znaczeniu i statusie narodowym, do których należą: Stary Teatr, Królewska Biblioteka, Archiwum Narodowe połączone z Muzeum Narodowym. Działa w nim także wiele placówek gromadzenia oraz konserwacji bezcennych zabytków, zaliczający się do grona Cechu Rzemieślników Aglar.
Głównym środkiem transportu w stolicy są tramwaje wąskotorowe napędzane magicznymi kryształami, dorożki, konie, a także parowe pociągi umożliwiające podróże z miasta do miasta. Ewentualnością mogą stać się statki żaglowe, a nawet sterowce.
W Larnwick panuje moda mieszana kilku różnych stylów. Jednak przeważają stroje znane z epoki średniowiecza, wiktoriańskiej, czasów anglikańskich, czy tych za czasów panowania Henryka XVI. Jednak ta ostatnia, w dużej mierze jest rozpoznawalna wśród szlachty, arystokracji, czy magnatów. Kobiety zawsze starają się ubierać kobieco, nawet jeśli są to proste stroje. Mężczyźni zaś, elegancko, dostojnie. Nie dotyczy to jednak artystów wszelkiej maści, którzy pozwalają sobie na odrobinę szaleństwa w tej kwestii, ale tylko i wyłącznie na scenie. Oczywiście nie można zapominać o wojskowych, którzy bez względu na płeć obowiązuje ten sam styl ubioru z odróżnieniem mody męskiej od żeńskiej.
Po ataku Pride’a na miasto w 980 roku duża część infrastruktury dawnego Larnwick została zniszczona lub poważnie uszkodzona. Północna dzielnica miasta, nadal jest w trakcie rekonstrukcji. Wiekowe zabytki przetrwały tylko dzięki silnym zaklęciom ochronnym.
Herb: Statek płynący po morskich falach ze spadającą gwiazdą nad nim. Statek jest symbolem wędrówki, którą musieli przebyć pierwsi mieszkańcy, aby móc rozwinąć miasto. Fale oznaczają siłę i stawanie twarzą w twarz z przeciwnościami losu. Spadająca gwiazda symbolizuję nieoczekiwanie szczęście, które pojawia się właśnie, jak spadająca gwiazda. Pierwszy król Aglar nazywał się Antares Morningstar i to jego statek widnieje na błękitnym herbie, jako hołd dla pierwszego władcy, który wspomógł Aryeona w budowie Larnwick.
Flaga: Błękitno- biała, biały pasek na dole, błękitny na górze. Na lewo herb miasta.
Dewiza: “Bo my nigdy nie upadniemy, nawet krocząc ciemną nocą”.
Podział Administracyjny[]
Larnwick jest miastem podzielonym na pięć stref: Crecel Frewes, czyli stare Miasto połączone z dzielnicą handlową i stanowi południowo-zachodnią część miasta, Kak Grove (śródmieście) będące jednocześnie centrum miasta, Strooks Avenue to południowa dzielnica miasta, Schohootmoac Valley znajduje się na północy miasta, Clellem Coam zajmuje południowo-wschodnią część miasta.
Biblioteka Królewska w Larnwick to bajkowe miejsce.
Crecel Frewes[]
Dzielnica handlowa miasta. Niegdyś wyglądała na opustoszałą część miasta. Teraz, tętniąca życiem zarówno w dzień, jak i w nocy. Radosne melodie wygrywane przez grajków słyszalne są, wręcz na okrągło. To właśnie tutaj znajduje się Stary Teatr, Królewska Biblioteka, Archiwum Narodowe połączone z Muzeum Narodowym. Znajdują się one w starym, zabytkowym kompleksie tworzącym kształt podkowy. Potocznie nazywaną Antypodkową.
Stare Miasto, które wchodzi w skład rozległego portu Biały Żagiel (White Sail), kiedyś było tylko miejscem pełnym starych kamienic oraz magazynów. Dzielnica typowo rybacka, po ataku na Larwick zamieniono ją właśnie na Stare Miasto, gdyż właśnie tutaj najwięcej budynków z dawnej architektury przetrwało najazd. Odrestaurowanie z pomocą magii wymagało precyzji, ale rzemieślnicy, nie tylko z Larnwick wsparli mieszkańców w odbudowie.
Znakiem rozpoznawczym tej dzielnicy, poza Delegaturą Krzyżacką i Gospodą Feniks czy Starą Latarnią są ogromne żurawie wybijające się wysoko ponad dachu niższych budynków. W połączenie z łopotem żagli zawsze cumujących statków jest miejscem najczęściej uwiecznianym przez artystów krajobrazem stolicy Aglar. Dodatkowo praktycznie w każdym zakamarku można dojrzeć doniczki zawsze kwitnącą, Czerwoną Magnolią spotykaną tylko i wyłącznie w okolicy miasta. Uliczne latarnie rozświetlają blask, a delikatne, błękitne światło dodaje uroku dzielnicy, zwłaszcza w czasie zimowych wieczorów pełnych śniegu. Mewy, Krzykacze, czy Gałgany to najczęściej spotykane stworzenia latające zamieszkujące Crecel Frewes. Nie zabraknie także kotów, myszy i szczurów, a także Miników czy Lizdaronów przemykających między nogami rybaków, czy przybywających do portów gości.
Kak Grove[]
Serce miasta. Miejsce, w którym znajdują się sklepy, warsztaty, Dom Żywiołów, Ratusz, słynna Aleja Zegarów oraz stacja kolejowa. Przez przyjezdnych mylona ze Starym Miastem, a to dlatego, że jej infrastruktura jest najbardziej zabytkową częścią miasta. Ochroniona w czasie ataku magiczną barierą, nie uległa praktycznie zniszczeniu. Dlatego to właśnie tutaj można spotkać bardzo stare kamienice, brukowane uliczki, wiekowe latarnie zapalne z pomocą magii ognia, a nie jak to bywa z pozostałymi z pomocą magii elektryczności. Uświadczy się tutaj, równie piękną roślinność, której nie spotka się nigdzie indziej. Podobnie jest ze zwierzętami. Chociaż, największym skupiskiem latających istot w tej dzielnicy są wróblogryfiki rezydujące na poddaszach, koronach drzew, bawiące się z wróblami, czy innymi mniejszymi ptakami.
Ratusz oraz Akademia Parrox są rozpoznawalnym elementem architektury, zaraz po anglikańskich kamienicach, zarówno tych mieszkalnych, jak i pełnych małych kramików, pamiętających czasy starego Larnwick. W połączeniu ze stacją kolejową, do której prowadzą specjalne, wystylizowane alejki zwany Aleją Zegarów pokazujących czas w każdym kraju, wyspie na świecie, ale również tym na innych planetach tworzą nietuzinkowy, ale jednocześnie magiczny klimat zapierający dech w piersi. To właśnie tutaj, można zobaczyć Zielony Zakątek (Green Corner), który jest przepięknym ogrodem, znajdujący się na tyłach ratusza. Wizytujący w ratuszu mogą zaznać nieco spokoju oraz ukojenia wśród otaczającej roślinności, jak również zwierząt zamieszkujących ogród.
Sąd Najwyższy oraz więzienie jest kolejnym elementem krajobrazu. Kak Grove Anglikański styl budowy sprawia, że pierwsza myśl w ogóle nie kieruje się w stronę funkcji jaką pełnią. Dopiero dokładniejsze spojrzenie pozwoli zrozumieć, że to tutaj odbywają się rozprawy, a skazani trafiają we właściwe sobie miejsce. Obydwa budynki spowija magia, nie tylko ochronna, ale również niwelująca działanie magii określonych jednostek.
Strooks Avenue[]
Najspokojniejsza dzielnica miasta i najbardziej zielona. To tutaj znajdują się przepiękne ogrody oraz niewielkie kramiki, jak również zamek należący do władcy Aglar. Uznawana za płuca miasta, posiada dwa, największe ogrody w stolicy: Ogród Anioła, będący najstarszym ogrodem w Larnwick, a w którym można spotkać Archanioła Rafaela, natomiast znakiem rozpoznawczym tego miejsca są specjalne alejki, w których rosną różnorodne czerwone kwiaty, oraz Ogród Spokoju, który został wybudowany zaraz po ataku na miasto, w którym jak to się powiada, rośnie tyle roślinek, ilu zginęło, w czasie ataku mieszkańców stolicy. Stąd, można odczuć dość nostalgiczną aurę, ale nadal pozostaje jednym z najpiękniejszych miejsc w stolicy.
Katedra i Zamek Królewski to znak rozpoznawczy tej dzielnicy. Strzeliste wieżyczki wpadają w oko i zmuszają do spojrzenia wysoko w górę. Ta pierwsza budowla, dość mocno przypomina Katedrę Notre Dame stworzoną w gotyckim stylu za czasów Starego Świata. Dlatego można uświadczyć wiele podobieństw do tamtej budowli jak, chociażby piękne witraże, czy sama konstrukcja świątyni.
Zamek królewski, który przed atakiem zbudowany wedle dawnych zasad architektury w zupełnie innej dzielnicy niż dotychczas, przypominał ten, jaki można było spotkać w średniowiecznej Europie. Odbudowany przez Margarret von Daher w Strooks Avenue z pomocą magii i białego marmuru, chroniony specjalnym zaklęciem, barierą mająca zapewnić bezpieczeństwo wszystkich znajdujących się w środku. Niebieskie dachówki idealnie kontrastują z bielą i złotem, jak i krajobrazem pobliskiej okolicy. Ostatnim elementem krajobrazu w tej dzielnicy jest cmentarz podzielony na dwie części: starą oraz nową. Właściwie to znajduje się tuż przy wejściu do podziemi.
Schohootmoac Valley[]
Część miasta, która najbardziej ucierpiała podczas ataku Pride'a na Larnwick. Ruiny wielu budynków, nadal przywodzą na myśl o tych, którzy odeszli w czasie tamtych wydarzeń. Prace remontowe nadal trwają, ale wiele miejsc zostanie w stanie, w jakim aktualnie się znajduje, aby upamiętnić nieprzyjemną przeszłość.
Nie uświadczy się w tej dzielnicy żadnych odrestaurowanych budynków. Przychodząc tutaj, ma się wrażenie przekraczania granicy do innego świata. Jakby, było czymś zgoła odmiennym, innym od Larnwick. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna. To pozostałości po najbardziej krwawym wydarzeniu, z jakim musieli poradzić sobie mieszkańcy. Niegdyś centrum i serce miasta, dzisiaj przypomina tylko o tym, co złe i przykre, ale jednocześnie pokazuje, że mimo przeciwności losu Larnwick nie upadło, a istnieje i trwa mimo przeciwności losu. Ruiny starego zamku, fortu to najlepiej ostałe się szczątki dawnych budowli. Nie można również zapomnieć o parku w ruinach, który mimo nostalgicznej aury uchodzi za przepiękne miejsce w tej dzielnicy.
Clellem Coam[]
Przepiękna dzielnica miasta, która po ataku na stolicę stała się tą najbardziej zaludnioną i zamieszkaną przez mieszkańców. Jest niejako symbolem stolicy, gdyż to tutaj podczas chwil udręki, a nawet po nich zjednoczenia, oraz wspólnej walki.
Centrum walki o Larnwick, które tylko z łutem szczęścia nie zostało zniszczone jak większość rejonów miasta. To właśnie tutaj, mieszkańcy przenieśli się ze wszystkich stron, aby skupić się w jednym miejscu. Dawniej mieściła w sobie tylko kamienice i niewielkie rodzinne domki, a niekiedy nawet pola uprawne. Po ataku na miasto zamieniło się w największą dzielnicę mieszkalną podzieloną na pomniejsze rejony otoczonych alejkami kończącymi się na Zielonej Przełęczy (Green Pass Alley). Od czasu do czasu Zielona Przełęcz zamienia się w miejsce na wszelakie festyny, od tych związanych z Dniami Historii Miasta, czy powitaniem Nowego Roku, a nawet, kiedy goszczą w Larnwick na dłuższy okres Bogowie, czy Boginie. Raz do roku to właśnie tutaj organizowany jest Wielki Turniej Rycerski, w którym mogą wziąć udział wszyscy chcący sprawdzić swoje waleczne zdolności. Uraczy się wspaniałe renesansowe, czy barokowe kamienice, anglikańskie domy jednorodzinne, a nawet średniowieczne rezydencje. W połączeniu z magią tworzą nietuzinkowe krajobrazy będące symbolem Larnwick.
Nieodzownym elementem krajobrazu jest Stary Szpital z wieloletnią tradycją, który powstał około czterystu lat temu. Stylizowany na renesansowy budynek, przyciąga wzrok niejednego obywatela, czy gościa Larnwick. Podczas ataku jego lewe skrzydło zostało doszczętnie zniszczone, dlatego wyróżnia się nieco na tle pozostałych części budynki. Odbudowane własnoręcznie, bez użycia magii przez mieszkańców jest niejako symbolem ich niezłomności, ale także siły i wiary, że razem zawsze mogą zdziałać więcej.
Zabytki[]
Ogród Afrodyty wygląda pięknie, nawet jeśli róże nie zdąża w pełni zakwitnąć.
Ogród Afrodyty- Przepiękny różany ogród, który powstał dzięki bogini Afrodycie. Kobieta przyniosła ze swojego świata rosnące tam różne. Wyglądem przypominają te, jakie można znaleźć na Ziemi, jednak różnią się od siebie. Magiczne kwiaty, które w czasie smutku lub utrapienia napawają takie istoty spokojem ducha. Dają jednocześnie psychicznie ukojenie. Nic zatem dziwnego, że wiele osób przychodzi w to miejsce, aby zebrać myśli. Często, w trakcie pory egzaminów można spotkać tutaj wielu adeptów magii uczących się w jego zaciszu. Znakiem rozpoznawczym tego miejsca, są nie tylko niewielkie altanki, ale również ruiny schodów skierowane ku górze. To z nich, Afrodyta schodzi na dół. Pogłoski krążą, że na ich szczycie, być może ukryto portal do jej świata. Chronione zaklęciem ochronnym.
Fontanna Syreny - Cud architektury w pobliżu Akademii. Otrzymała nazwę po pierwszej syrenie, jaka uczęszczała i mieszkała w Parrox. Uhonorowano ją za swoje osiągnięcia oraz poświęcenia, jakiego dokonała w czasie ataku Pride na Larnwick. W każdą rocznicę jej śmierci fontanna emanuje jasnym, perłowym światłem nieznanego pochodzenia. Rezydencji Akademii, czy pozostali mieszkańcy miasta ustawiają znicze, czy nawet inne malutkie źródła światła dla upamiętnienia cudownej syrenki. Od wiosny do lata, fontanna funkcjonuje w pełni jako przyjemne miejsce, gdzie można odpocząć. W okresie jesienno-zimowym nie jest aktywna, ale często ozdobiona zostaje zimowymi kwiatami. Chronione zaklęciem ochronnym.
Ogród Zagubionej Ciszy - Przepiękny ogród znajdujący się na terenie Starego Szpitala oraz którego można dostać się na tereny mieszkalne. Ogromny połać zieleni, na którego terenie mogą odpocząć nie tylko pacjenci szpitala, ale także obywatele miasta chcący zasnąć nieco ciszy i spokoju. Stylizowany na renesansowo-barokowy styl, z domieszką rzymskiej tradycji ogród nazywany Ogrodem Zagubionej Ciszy. Ozdobne mury, tworzą to nie tylko ozdoba chroniąca otoczenie, ale również zawiłe alejki, oraz drogi rowerowe idealne na rodzinne spacery czy przejażdżki. Poukrywane pośród roślinności rzeźby przypominają o ważnych osobistościach Zjednoczonego Kryształowego Królestwa Ziemi. Chronione zaklęciem ochronnym.
Aleja Zegarów - zbior uliczek, alei łączących Plac Zegarowy, dworzec kolejowy, ratusz, jak i Akademię Parrox. Aleja Zegarów posiada, wbudowane w ściany, kolumny, czy specjalne struktury zegary pokazujące czas w każdym miejscu na Ziemi, ale również na innych planet i ich stolicach. Jednak nie to jest największą atrakcją alei. Dochodząc do centralnego placu, można tam znaleźć jedyny, ocalały po Apokalipsie zegar nazywany Zegarem Czasu. Jego wskazówki zatrzymał się w chwili, kiedy magiczna zima uderzyła w Błękitną Planetę. Nie wiadomo dokładnie, z jakiej budowli, ze Starego Świata pochodzi, ale spekuluje się, że jest to element Big Bena. Zbudowanej w Londynie, należącej do kompleksu budynków Pałacu Westminsterskiego, który przetrwał w niezmienionej formie do czasu Kosmicznej Epoki Lodowcowej. W tamtym okresie mocno odbiegał od tła futurystycznych budowli. Spekulacje, sugerujące, że to właśnie Big Ben biorą się z tego, że tarcza zegara osadzona została w ramie o średnicy siedmiu metrów, podtrzymującej aż 312 kawałków opalizowanego szkła. Chronione zaklęciem ochronnym.
Katedra Solary i Apokalipsy - przepiękna katedra zbudowana w znanym w Starym Świecie stylu jako gotycki. Umiejscowiona na planie krzyża, łudząco przypomina katedrę Notre Dame. Zwłaszcza witraże, które są niemal identyczne. Ma to być hołd dla dawnych czasów, budowniczych, których stworzyli tak piękne dzieła sztuki architektury. Posiada dwie wieże bez hełmu, w których znajdują się dwie dzwonnice. W jednej i drugiej zamontowano dwa ogromne dzwony, a specjalny, czasowy mechanizm wygrywa melodie równo o dwunastej w południe, racząc mieszkańców miasta rozchodzącymi się odgłosami dwunastu uderzeń. Iglica umiejscowiona na środku podłużnego dachu budynku połączonego z główną kaplicą, do której prowadzą trzy wejścia. Jedno to ogromne, dębowe wrota z rzeźbami podobnymi do tych, jakie można było spotkać w Starym Świecie na drzwiach płockich. Wprawdzie różnią się niektórymi scenami, ale i tutaj podobieństwo jest bardzo łudzące. Wynika to z tego, że jeden z Ocalonych był historykiem zajmującym się właśnie tego typu zabytkami. Niestety pełne odwzorowanie ich nie było, gdyż Eter nie zezwolił na zajrzenie w przeszłość, aby tego dokonać.
Katedra posiada jeden ołtarz główny i jeden poboczny. Ten pierwszy to najstarszy fragment budowli, dawnej świątyni zniszczonej podczas ataku Pride’a na miasto. Odrestaurowany oraz dostosowany do nowego miejsca. Służy głównie do modłów kierowanych do Prabóstw. Nigdy nie są tu organizowane żadne uroczystości z wyjątkiem święta czczącego Apokalipsę i Solarę oraz tego związanego z rocznicą narodzin Nowego Świata. Specjalnie przygotowane miejsca na świeczki mają pozwolić mieszkańcom na zapalenie światełka tym, którzy zginęli, lub zaginęli podczas ataku na Larnwick. Każdy, kto przychodzi w to miejsce, może odczuć smutek, a niektórzy nawet widzieli przebłyski wydarzeń z czasów ataku, czy rozmawiali ze zmarłymi. Przepiękny, położony w lewej nawie, boczny ołtarz natomiast, stylizowany został na pochodzące za czasów Starego Świata, projektem powiązanym z dawną religią zwaną Katolicyzmem. Miejsce to poświęcone bogini Guardii, córce Apokalipsy, oraz Solary, która wsparła mieszkańców Ziemi podczas starcia z Nocto. Miejsce to jest specjalnie wydzielonym pomieszczeniem usytuowanym w jednym ze skrzydeł świątyni. Można tutaj zasiąść w ławach i albo oddać się modlitwie, albo posiedzieć w ciszy i skupieniu. To przeważnie w tym miejscu organizowane są wesela, ale również uroczystości pogrzebowe. W dniu urodzin Guardii każdy mieszkaniec Larnwick przynosi w po świeczce albo zniczu symbolizującym światełko nadziei, jakim stała się bogini.
Miejsce pochówku założyciela Larnwick znajduje się w katedrze, w bocznej, prawej nawie, prawym ramieniu krzyża. Wszystkie rzeźby znajdujące się blisko grobowca wykonane zostały przez słynnego rzeźbiarza w całym Kryształowym Królestwie. Zawsze, jest tutaj mnóstwo świeżych kwiatów podlewanych regularnie. Zdarza się, że niektórzy mieli przyjemność rozmawiać z duchem Aryeona, który ponoć przechadza się czasami po katedrze. Powiada się, że w dzień przed atakiem na miasto pojawił się przed w tamtym czasie Dowódcą Rycerzy Zodiaku i uprzedzał o nadchodzącej katastrofie, z której tylko on jako jedyny z wybrańców przeżyje. Co ciekawe, nie był on jedyny, który widział tamtego dnia ducha założyciela ostrzegającego przed niebezpieczeństwem.
Samo wnętrze katedry sprawia wrażenie dłuższej, niż jest w rzeczywistości. Sprawia to stylistyka i specjalnie zaprojektowana konstrukcja, której twórcą był Vasco d’Gama IV. Podłużnych witraży jest 14 po siedem z każdej strony. Na przedzie świątyni natomiast znajduje się jedna duża rozeta witrażowa oraz dwie mniejsze, oraz jedna średnia. Przedstawiają narodziny Prabóstw, od Apokalipsy, po Solarę, na Guardii kończąc. Nie zabrakło również takiego, który ukazuje pojawienie się na świecie Nocto, którego można dojrzeć na średniej rozecie witrażowa umiejscowiona nad główną. Budzi ona kontrowersje, jednak trzeba pamiętać, że Nocto też jest Prabóstwem, które zeszło z prawowitej ścieżki i ten symbol ma mu pomóc ją odnaleźć. Chroniona zaklęciem ochronnym.
Stara Latarnia Morska - stara latarnia, która kieruje żeglarzy od samego początku istnienia Larnwick. Znajduje się na niewielkiej wyspie, nieopodal dzielnicy portowej. Jest wysoka na 308 stopni i jest jedną z najwyższych w Trenoyi. Zbudowana z cegły, działająca z pomocą specjalnej żarówki zasilana magią elektryczności. Pomalowana ciemny brąz, który wyróżnia ją na tle wszystkich innych budowli w okolicy. Po wejściu do środka wita wszystkich sporych rozmiarów przedsionek, w którym znajduje się przedpokój. No lewo natomiast wybudowano pomieszczenie, w którym znajduje się kuchnia w połączeniu z sypialnią i łazienką.Aby dostać się do budnyku, należy przepłynąć łódka kilkaset metrów. Oczywiście trzeba posiadać specjalne pozwolenie, aby wraz z latarnikiem móc udać się, zwiedzić ten zabytek. Chroniona zaklęciem ochronnym.
Pomnik Przyrody[]
Drzewo Życzeń, codzienne przyciąga mieszkańców oraz turystów w swoje okolice.
Drzewo Życzeń - Drzewo, które pojawiło się zaraz po ataku Larnwick przez Pride’a. Z początku, uważano, że jest przeklęte. Szybko przekonano się, że jest odwrotnie. Ciężko stwierdzić jak dokładnie działa, ale kiedy czyjeś serce, staje się przepełnione smutkiem, drzewo spełni jedno jego życzenie. Nie od razu, bowiem wtedy, kiedy taka osoba nie będzie się tego spodziewać. Roślina ta znajduje się w samym środku Zielonego Zakątka. Każdy może je odnaleźć bez problemu, ale tylko nieliczni mają możliwość kontaktu z nią. Dopuszcza do swojej mocy tylko wybranych, ale nigdy nie wiadomo, kogo wybierze. Wieczorami, głównie, wtedy gdy Mertixus raczy je swoim blaskiem. Ciężko jest stwierdzić dp jakiego gatunku należy, gdyż patrząc na nie, ma się wrażenie, że posiada prawie wszystkie cechy każdego znanego drzewa liściastego znajdującego się na Błękitnej Planecie. Chronione zaklęciem ochronnym.