Ludzie

„Rasa, która pojawiła się zaraz po Niebianach, Piekielnikach, Neraidianach i Naggarczykach, zarówno na świecie, jak i w całym kosmosie. Najliczniejsza, ale pozornie zwyczajna, wyróżnia się umiejętnością jedności w trudnych chwilach – cechą, której często brakuje innym rasom, w tym Bogom i Boginiom. Ludzie to istoty stworzone przez Apokalipsę, która, chcąc pocieszyć swoją małżonkę po utracie syna, ożywiła jej gliniane figurki. Nic dziwnego, że są najbardziej emocjonalną rasą ze wszystkich.”

Początek

Solara, Bogini Życia, po stracie swojego syna Nocto, który został skażony Pierwiastkiem Ciszy, zamknęła się w sobie. Przestała interesować się stworzonym przez siebie kosmosem oraz swoimi podopiecznymi, innymi Bogami i Boginiami. To był jeden z nielicznych momentów, kiedy Prabóg okazał uczucia, co wielu uważało za niemożliwe.

Na początku każda próba poprawienia humoru żony nie przynosiła rezultatów. Tworzenie nowych planet, roślin i zwierząt było zdecydowanie niewystarczające. Nawet Bogowie i Boginie zaczęli martwić się o stan swojej opiekunki, której Magia Życia zaczynała słabnąć. Dlatego pewnej nocy Apokalipsa zwołał Boską Naradę, aby poradzić się innych, co można uczynić, aby jego małżonka Solara na nowo lśniła jak słońce.

Narada trwała kilka tygodni, ponieważ każdy nowy pomysł albo został odrzucony, albo nie przynosił oczekiwanych rezultatów. Jednak pewnej nocy wszystko się zmieniło. Jedno z bóstw, prawdopodobnie Bastet, przyniosło Apokalipsie glinianą figurkę stworzoną przez Solarę. Zaintrygowany dziełem zapytał o jego pochodzenie. Zaskoczony zdolnościami swojej małżonki postanowił ożywić to przepiękne dzieło, które było tak podobne do nich samych. Jednak nie od razu. Najpierw postanowił uśpić Solarę, aby wykraść wszystkie gliniane figurki, które stworzyła. Następnie poprosił pozostałych Bogów i Boginie o pomoc. W ten sposób pojawiły się różne rasy ludzkie, które z biegiem czasu zaczęły się mieszać, tworząc coraz to nowsze odmiany.

Po ukończeniu swoich działań Apokalipsa rozesłał ożywione stworzenia na wybrane planety w całym kosmosie i zaczął obserwować ich rozwój. Wszystko byłoby idealne, gdyby nie fakt, że niektóre z ras okazały się niegodne posiadania wiedzy o magii — nie potrafiły uszanować daru, jaki uzyskały od Prabóstw. Jedną z takich ras byli ludzie zamieszkujący Ziemię. Dlatego do czasów po Apokalipsie nikt nie posiadał wiedzy o istnieniu magii ani o rasach, które z jej pomocą powstały i zamieszkały Błękitną Planetę.

Kiedy dzieło stworzenia zostało zakończone, Apokalipsa obudził swoją małżonkę i pokazał jej prezent, który razem z innymi Bogami dla niej przygotował. Solara była zachwycona otrzymanym darem, a smutek powoli opuścił jej serce i umysł. Jej radość była przeogromna. Do czasu udania się na spoczynek, regularnie obserwowała każdą z planet, aby śledzić rozwój ludzi. Patrzyła, jak się rozwijają, upadają i powstają na nowo, by iść do przodu. Chociaż czasami jej serce krajało się, widząc zło, jakie czynili ludzie, wielu z nich skradło jej uwagę, okazując szacunek do daru, jaki otrzymali. Oczywiście, podobnie było z innymi rasami, jednak to ludzie zajmują specjalne miejsce w sercu Prabogini. Czasami schodzi na Ziemię, aby pod postacią młodej kobiety obserwować dar, jaki otrzymała od wszystkich Bogów i Bogiń oraz od swojego drogiego męża Apokalipsy.

Siostry bliźniaczki należące do ludzi lodu.

Odmiany rasy ludzkiej

Ludzie z gwiazd

to tajemnicza odmiana rasy ludzkiej, która przybyła na Ziemię z kosmosu, z innej planety. Choć z wyglądu mogą przypominać mieszkańców Błękitnej Planety, wyróżniają się kilkoma charakterystycznymi cechami. Ich skóra przyjmuje różne odcienie, takie jak niebieski, błękitny, szary, czarny czy bardzo jasny, wręcz biały. Włosy mogą mieć kolory od jasnego do ciemnego, w tym rzadkie odcienie białe, różowe, żółte, pomarańczowe czy ogniste. Oczy Gwiazdków przeważnie są w barwach podobnych do ludzkich, ale mogą mieć subtelne kosmiczne akcenty.

Przybysze z innych planet są znani ze swojej ciekawości oraz początkowego braku rozeznania w aktualnych trendach i technologiach na Ziemi. Mimo to, szybko przystosowują się do nowego środowiska i zdobywają wiedzę, co pozwala im łatwo integrować się z lokalnym społeczeństwem.

Gwiazdki wprowadzają na Błękitnej Planecie nowe metody wykorzystywania magii i technologii. Dzięki ich innowacjom, w Proxoli Północnej oraz Południowej można zobaczyć zaawansowane technologiczne tworzywa, które łączą magię z technologią parową, przynosząc zaskakujące rezultaty. Ich wpływ na rozwój technologii i magii jest widoczny i znaczący.

Mimo początkowych trudności w adaptacji Gwiazdki szybko odnajdują się w lokalnych społecznościach, wnosząc swoje unikalne umiejętności i pomysły. Często nazywani są Gwiazdkami jako wyraz uznania dla ich kosmicznego pochodzenia i innowacyjnego ducha.

Ludzie z gór

to rasa ludzka, która po Apokalipsie postanowiła osiedlić się w górzystych i trudnych do zaludnienia terenach. Ich przystosowanie do życia w takich warunkach jest widoczne w wielu aspektach ich fizjonomii i umiejętności.

Ludzie z gór mają solidną, dobrze zbudowaną sylwetkę, a ich skóra jest grubsza niż u innych ras, co pozwala im lepiej znosić surowe warunki. Skóra przeważnie ma lekko opalony odcień, choć czasami zdarzają się osoby o bardzo jasnej cerze, ale nie białej, jak w przypadku „Ludzi z gwiazd”. Ich włosy zwykle mają jasne odcienie, ale mogą występować także ciemniejsze barwy. Oczy są jasne, od szarych po jasnoniebieskie, z możliwymi mieszanymi odcieniami.

Ludzie z gór są zazwyczaj wysocy, często przekraczając dwa metry. Najwięksi przedstawiciele tej rasy mieli: kobieta – 2 metry i 10 centymetrów, mężczyzna – 2 metry i 30 centymetrów. Posiadają znacznie większą siłę niż ich pobratymcy, ale z powodu nadmiaru masy mięśniowej i cięższych kości poruszają się wolniej. Nie są najlepszymi biegaczami czy pływakami, lecz doskonale radzą sobie podczas wspinaczki w górskich warunkach.

Opanowali techniki budowania zarówno w skałach, jak i w lodzie. Ich miasta mogą być całkowicie wykonane z lodu, z kamieni, lub łączyć oba materiały. Często budują w naturalnych formacjach skalnych, tworząc rozległe korytarze i kolonie, które nazywane są Górskimi Miastami lub Wiszącymi na skale.

Ludzie z gór to znakomici wojownicy, nie mają sobie równych w walce wręcz i w używaniu broni. Często pełnią rolę nauczycieli w dziedzinach walki. Choć jest niewielu magów w tej rasie, ci, którzy są, stanowią poważną siłę, z którą należy się liczyć.

Ludzie, którzy ujarzmili naturę

To rasa, która postanowiła osiedlić się w lasach, na łąkach, w okolicach wód oraz na pustyniach, z dala od cywilizacji. Są najdrobniejszą z ras, lecz wyróżniają się niesamowitą zwinnością i szybkością. Choć nie osiągają prędkości lamparta, są w stanie konkurować z nim w dziedzinie biegania, akrobatyki i pływania. Ich umiejętności obejmują wykonywanie różnorodnych sztuczek na drzewach, łąkach czy pod wodą, w zależności od ich pochodzenia.

Ich budowa ciała, z mniejszym przyrostem masy mięśniowej oraz lekkimi kośćmi, odzwierciedla ich adaptację do środowiska. Wzrost członków tej rasy waha się od metra pięćdziesiąt do metra siedemdziesiąt. Odcień ich delikatnej skóry jest zależny od miejsca pochodzenia i może być od jasnego, przez lekko opalony, aż po brązowy. Kolory oczu oscylują od jasnego błękitu po ciemny brąz, z odcieniami takimi jak szary, piwny, żółty, słoneczny, bukowy czy zielony. Ich włosy przeważnie mają odcienie brązowe, blond, czarne lub rude.

Rasa ta jest znana z braku podziałów według pierwiastka magicznego, co utrudnia dokładne zliczenie liczby magów w ich społeczności. Ludzie ci uchodzą za mistrzów w dziedzinie ujarzmiania magii i potrafią nauczyć nawet najtrudniejszego ucznia panowania nad nią. To właśnie oni są odpowiedzialni za kształcenie wielu magów-nauczycieli, którzy dzielą się tajnikami tej niebezpiecznej sztuki. Znają każdy zielony zakamarek swojego środowiska, a jeśli ktoś zgubi się w lesie, można być pewnym, że zostanie uratowany przez jednego z nich — o ile na to zasłuży.

Cechują się ogromnym szacunkiem dla Matki Natury, dlatego ich klany zamieszkują domostwa zbudowane z darów od niej: drewna, liści, kamieni, alg, muszli, piasku i innych surowców, które wzmacniają przy pomocy magii.

Czasami w cywilizowanym świecie uchodzą za Dzikie Ludy, gdyż krążą pogłoski, że nie potrafią zaadaptować się w środowisku miast czy wsi. To jednak nieprawda, gdyż potrafią szybko przystosować się do nowego otoczenia, podobnie jak zwierzęta.

Ludzie, którzy ujarzmili stal i ogień

To rasa ludzi, która po Apokalipsie zdecydowała się na odbudowę i modernizację cywilizacji, wykorzystując zarówno magię, jak i technologię. Dzięki ich innowacjom wiele zapomnianych technologii ze Starego Świata, takich jak pociągi parowe, statki żaglowe, samochody na parę i urządzenia domowe, zyskało nowe życie. To oni są odpowiedzialni za rozwój nowoczesnych technologii oraz za udoskonalenie magii, mimo że ich umysły często są bardziej skupione na praktycznych zastosowaniach niż na czystej teorii.

Rasa ta jest niezwykle zróżnicowana pod względem wyglądu: można spotkać osoby o różnych wzrostach – od bardzo niskich po niemal dwumetrowych. Ich budowa ciała również jest różnorodna: występują zarówno osoby szczupłe, jak i bardziej masywne. Kolor włosów może być od ciemnego do jasnego, obejmując odcienie blondu, brązu, czerni oraz rudego. Oczy tej rasy przybierają odcienie zielone, niebieskie, szaro-niebieskie, szare, piwne lub brązowe. Skóra jest równie zróżnicowana, od jasnej i lekko opalonej po brązową.

Ta rasa uchodzi za potomków ludzi zamieszkujących Ziemię przed Apokalipsą, co czyni ich podobnymi do dawnych ras. Pośród ludzi, którzy ujarzmili stal i ogień, można znaleźć wybitnych naukowców oraz magów. W szczególności są znani z odkryć w dziedzinie technologii i magii, a także z opracowania systemów prawnych, podziału na państwa i kontynenty. Choć nie wszyscy magowie dzielą się swoją wiedzą, ich umiejętności i innowacje mają ogromny wpływ na współczesny świat.

Ludzie pustyni

Często mylnie utożsamiani z ludźmi, którzy ujarzmili naturę, ci mieszkańcy pustynnych terenów są w rzeczywistości odrębną rasą, doskonale przystosowaną do życia w skrajnych warunkach pustynnych. Ich umiejętności przetrwania w ekstremalnym klimacie są wyjątkowe i bazują na zaawansowanej technologii oraz magii związanej z piaskiem.

Skóra ludzi pustyni jest ciemna, w odcieniach brązu, co pomaga im w ochronie przed intensywnym słońcem. Włosy i tęczówki oczu również występują w różnych odcieniach brązu. Wzrost tej rasy jest zróżnicowany, z osobnikami zarówno wysokimi, jak i niskimi, jednak rzadko spotyka się osoby o znacznej masie ciała. Posiadają bardzo dobry metabolizm, który pozwala im przetrwać w surowych warunkach pustynnych. W porównaniu do innych ludzi, są w stanie wytrzymać dłużej bez jedzenia, opierając się jedynie na wodzie, co jest wynikiem ich specjalnych technik przetrwania.

Ludzie pustyni opanowali sztukę ujarzmiania piasku i wszystkiego, co można z niego wytworzyć. Ich majestatyczne miasta, pełne magii i innowacyjnych technologii, są jednymi z najbardziej imponujących struktur stworzonych przez ludzi. Ich architektura przypomina budowle z czasów Starożytnego Egiptu, lecz z dodatkiem magicznych i technologicznych ulepszeń, co czyni je jeszcze bardziej fascynującymi.

Są wybitnymi naukowcami, inżynierami oraz specjalistami w dziedzinach ścisłych. Ich wiedza i umiejętności są wysoko cenione, a ich pomoc jest często wykorzystywana przez władze agentur w rozbudowie miast. Ujarzmili również pustynne zwierzęta, które wspomagają ich w codziennym życiu i przetrwaniu w trudnym klimacie.

Ludzie, których słucha woda

odmiana rasy ludzkości, która zamieszkuje jedynie blisko zbiorników wodnych i tworzy miasta na ich dnie. Często myleni z aquaticanami, którzy również żyją w morskich i oceanicznych głębinach.

Wyglądem nie różnią się znacznie od ludzi, którzy ujarzmili stal i ogień, z wyjątkiem kilku drobnych różnic: ich skóra i oczy nigdy nie są bardzo ciemne, a włosy zawsze sprawiają wrażenie wiecznie mokrych. To właśnie mokre włosy są jednym z ich znaków rozpoznawczych. Posiadają delikatne błony między palcami oraz grubsze i dłuższe paznokcie. Ich skóra nie marszczy się, nawet jeśli przebywają długo pod wodą. Dodatkowo, ich płuca mają większą pojemność niż u ludzi żyjących na powierzchni, choć nie dorównują pojemności płuc aquaticanów ani mieszańców tych dwóch ras.

Rozpoznawalni są także dzięki specyfice swoich miast, które w dużej mierze opierają swoje funkcjonowanie na wodzie. Brakuje tam dużych ilości dróg czy pojazdów naziemnych oraz powietrznych. Zamiast tego, można podziwiać pływające łodzie, statki, oraz zwierzęta wodne zaprzężone w różne pojazdy. Budowle przypominają statki, muszle, koralowce, oraz te, jakie można było spotkać w Starożytnej Grecji, w czasach Starego Świata. Nie są jednak tak okazałe jak struktury stworzone przez aquaticanów.

Ludzie, którzy nie boją się latać

Rasa ludzka, która umiejętnie wykorzystuje siłę wiatru do tworzenia wspaniałych maszyn latających oraz technologii umożliwiającej im funkcjonowanie w powietrzu.

Ich cera jest zawsze lekko opalona, a włosy, z reguły blond, często farbowane są na różne kolory: czerwony, zielony, pomarańczowy, a nawet bordowy. Ich oczy mają barwę zieloną, złotą lub czysto niebieską, przypominającą błękitne, bezchmurne niebo.

Mimo drobnej budowy ciała są uznawani za przeciętną rasę ludzką pod tym względem. Nazywani są wręcz typową rasą ludzką, co czasem ich irytuje, gdyż mają dość wysokie mniemanie o sobie. To bowiem najbardziej wysportowana rasa ludzka, która jako jedyna ujarzmiła wiatr. Dlatego wśród nich nie znajdziesz osób otyłych – regularne ćwiczenia są ich codziennością, aby zawsze być w harmonii z powietrzem.

Ujarzmili również latające zwierzęta, a niektórzy z nich nawiązali nawet więzi ze smokami, co jest nie lada osiągnięciem.

Ich miasta budowane są wysoko, niemal sięgające chmur. Aby się do nich dostać, trzeba umieć latać – czy to z pomocą zwierzęcia, magii, czy urządzeń pozwalających ujarzmić wiatr. Wiatr jest obecny wszędzie, zasilając każdy dom dzięki wiatrakom oraz Magicznym Kryształom wypełnionym tą żywiołową magią.

Mimo że nie posiadają skrzydeł, nazywani są Uskrzydlonym Ludem, który ujarzmił wiatr.

Ludzie lodu

Często myleni z inną odmianą rasy ludzi, tymi z gór, ze względu na umiejętność tworzenia miast z użyciem lodu. Różnica polega jednak na tym, że ludzie lodu nigdy nie zamieszkują gór, lecz preferują niskie tereny pokryte śniegiem, takie jak równiny, podłoża górskie, czy nawet lasy. Cechują się bardzo jasną cerą, zawsze białymi włosami i niebieskimi oczami. Ich skóra jest grubsza, ale nie tak jak u ludzi z gór. Budowa ciała przypomina połączenie wikingów i Eskimosów, co sprawia, że niektórzy wyglądają jak Eskimosi, inni jak wikingowie, a jeszcze inni są mieszanką obu tych kultur.

Lód i mroźna pogoda nie są im groźne, a w porównaniu do ludzi z gór potrafią dostosować się do różnych klimatycznych warunków, choć preferują chłodniejsze. Ich miasta, mimo że nazywane Lodowymi Miastami, nie są w rzeczywistości wykonane z lodu, jak często się uważa. Zamiast tego używają specjalnego rodzaju stopu metali, który pojawił się po Apokalipsie i jest powszechnie stosowany na zaśnieżonych terenach. Ten materiał, choć przypomina lód dzięki swej połyskującej formie, w rzeczywistości nim nie jest. Służy głównie do budowy budynków mieszkalnych i publicznych, podczas gdy budynki królewskie i te związane z władzą, takie jak ratusze, są wykonane w pełni z nahima, czyli lodowego surowca budowlanego.

Ludzie lodu są znakomitymi łowcami i treserami zwierząt z pokrytych śniegiem krain. Doskonale znają się na alchemii, której nauczyli się od elfów. Z jej pomocą leczą rannych i tworzą wiele medykamentów rozpowszechnionych na cały świat, co pozwoliło im zdobyć reputację najlepszych medyków w Zjednoczonym Kryształowym Królestwie Ziemi.

Ci, których pochłonęła Korozja

Choć nie są oficjalną odmianą rasy ludzkiej, zaliczają się do niej w szerszym sensie. Należą do nich wszyscy, którzy zostali spaczeni Pierwiastkiem Ciszy i Korozją. Widoczne zmiany to głównie ich spojrzenie, które pod wpływem silnych emocji zmienia się na fioletowe, oraz fioletowo-granatowe znamiona Korozji, które stopniowo niszczą ich ciało.

Można ich spotkać praktycznie wszędzie, gdyż są mistrzami kamuflażu i aktorstwa. Mimo to, mają swoje ukryte siedziby, oddalone od innych osad, zazwyczaj w miejscach, gdzie dominuje Pierwiastek Ciszy i Korozja. To tam czują się najbezpieczniej. Powiada się również, że to właśnie oni prowadzą badania nad Pierwiastkiem Ciszy. Niektórzy z nich celowo unikają kontaktu z innymi i pozostają anonimowi, aby ryzykować dla walki z Korozją, która szerzy się na Błękitnej Planecie. W tej grupie znajdują się także Sakiki – wyprane z emocji potwory, nad którymi pieczę sprawuje Nocto. Sakiki to istoty, które mogą nigdy nie odzyskać ludzkiej formy.

Historia

Rozwój rasy ludzkiej na różnych planetach jest tak różny, jak liczba ciał niebieskich w kosmosie. Niektóre rasy rozwinęły się szybko, korzystając z magii i przychylności swoich światów, podczas gdy inne rozwijały się znacznie wolniej. Każdy odłam rasy ludzkiej zaczynał jednak podobnie — od poznawania świata, w którym przyszło im żyć: nauki zdobywania jedzenia, ujarzmiania ognia, tworzenia broni oraz budowy domów. Również poszukiwania sposobów na ujarzmienie natury — oswajanie zwierząt, roślin, a nawet pogody — były powszechne.

Niestety, te działania niosły ze sobą konsekwencje, od których nie było odwrotu. Niektóre rasy ludzkie zostały niemal całkowicie eksterminowane, a ci, którzy przetrwali, starają się pielęgnować to, co pozostało po ich rasie. Tak było w przypadku Annunaki, którzy przez wiele setek lat zamieszkiwali rodzimą planetę Movax. Niestety, Wielka Wojna, w której użyto zarówno magii, jak i broni, niemal całkowicie zniszczyła ich gwiazdę. Niedobitki, które udało się uratować, przeniosły się na inne, odległe planety.

Jedną z nich była Ziemia, na której Annunaki zbudowali nowy dom i dali początek cywilizacjom, takim jak słynni Sumerowie, pozostający zagadką aż do dziś. Annunaki zaczęli mieszać się z ludźmi pochodzącymi z Ziemi, fascynując się odmiennością kulturową tego odłamu ich rasy. Dzięki nim powstały starożytne cywilizacje, m.in. w Egipcie, Grecji, Rzymie oraz Ameryce. Wiedza przekazywana przez Annunaki była wykorzystywana na różne sposoby: powstały komputery różniczkowe, budowano ogromne budowle, jak piramidy w Gizie, oraz nauczono się tworzenia kanałów irygacyjnych — wszystko, co było niezbędne do życia.

Dla Annunaki kłopotliwe było jednak to, że na Ziemi brakowało magii, a wszelkie jej przejawy były stopniowo uznawane za chorobę lub plugastwo. Ci, których krew nie została zmieszana, postanowili ukryć się pośród ludzi, obserwując zmiany zachodzące na planecie. Obserwowali, jak ludzie doprowadzili się na skraj zagłady, zaczynając od Pierwszej Wojny Światowej, przez drugą, aż do Trzeciej i Czwartej Wojny Światowej. Choć nie ingerowali bezpośrednio, wielu Annunaki miało wpływ na powstanie teorii oraz rozwój technologii, nadal pozostając w cieniu i ukrywając swoje prawdziwe pochodzenie.

Dopiero podczas Kosmicznej Epoki Lodowcowej Annunaki zaczęli dostrzegać swoje błędy. Zrozumieli, że ich działania przyczyniły się do okrucieństwa ludzi oraz prób stworzenia Boskiej Cząstki. Ta sytuacja ujawniła, że rasa ludzka, bez względu na pochodzenie, posiada cechy zarówno destrukcyjne, jak i twórcze, co zaczęło fascynować wielu Annunaki.

Po Apokalipsie, kiedy ludzie poznali magię, zaczęli ograniczać technologię i skupiać się na rozwijaniu tej pierwszej. Nie oznaczało to jednak całkowitego odrzucenia technologii; nadano jej nowe życie, a wiele twórców ze Starego Świata odżyło w zmienionej formie. Niestety, ludzie prowadzili wiele wojen rasowych, obawiając się innych ras. Nie można ich jednak w pełni winić, gdyż Nowy Świat odkrył przed nimi to, o czym tylko słyszeli w bajkach, mitach i legendach. Strach przed nowym to cecha charakterystyczna ludzi, wynikająca z ich krótkowieczności i łatwości w utracie życia. Ostatecznie zaakceptowali jednak współżycie z innymi rasami.

To również dzięki upartości ludzi udało się dwukrotnie uratować Błękitną Planetę przed Nocto, Mrocznym Kwiatem i Pierwiastkiem Ciszy. Dlatego ludzcy magowie są jednymi z najlepszych, zaraz po elfickich, przewyższając nawet anioły czy piekielników.

Cechy Rasowe

I Pozytywne

Wszechstronność – To cecha, która pozwala ludziom pałać się praktycznie każdym zawodem. Wprawdzie, nauka takowych, może zająć nieco dłużej, to jednak po opanowaniu nie ma praktyczne żadnych tajemnic. Oczywiście, trzeba pamiętać, że niektórzy mają tak zwany naturalny dryg do niektórych czynności.  (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, że gracze grający ludźmi mogą dostawać więcej aspektów na początek gry jako, że ich backstory sprawia, że opanowali więcej umiejętności dorastając)

Wyobraźnia - Niesamowite pokłady inwencji twórczej pozwoliły ludziom rozwiązywać problemy w tempie, które często potrafią zadziwić przedstawicieli innych ras. Ich kreatywność i żyłka kombinatorska nie ma sobie równych (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, że gracz grający człowiekiem, jeśli ma problemy w rozwiązaniu jakiegoś problemu może użyć swojej kreatywność, aby otrzymać 1 - słownie jedną - wskazówkę na sesje na temat tego, co się dzieje lub w jaki sposób podejść do danej historii.

Wytrwałość - Ludzie to gatunek, który gdy się na coś uprze, jest w stanie osiągnąć prawie wszystko. Postawić most na rwącej rzece, wspiąć się na najwyższy wierzchołek czy stworzyć niepowtarzalne dzieło sztuki. I to pomimo tak krótkich w oczach innych ras żywotów. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, że jeśli gracz zadeklaruję, że dana czynność jest jego celem życiowym, lub coś, na czym mu bardzo zależy, może szybciej otrzymywać aspekty związane z jego wypełnieniem — ale wybrać można by tylko jedną rzecz na kampanię fabularną).

II Negatywne

Kruchość - Ludzkie ciała nie są tak odporne, wytrzymalsze ani nie regenerują obrażeń tak szybko jak tkanka inna ras. Przez to każde zdrapanie, każde stłuczenie czy zwichnięcie musi zostać zaleczone w mozolny według innych gatunków sposób. Mimo tej ciążącej na nich słabości ludzie nie przestali podążać za przygodą, marzeniami czy zachciankami (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechaniczne może to oznaczać, że po otrzymaniu aspektu obrażeń, trzeba szukać pomocy w jego zaleczeniu)

Podatność na żywioły - W przeciwieństwie do wielu innych ras ludzie nie posiadają futra, łusek, wzmocnionych zmysłów, gęstej budowy kostnej lub niesamowicie wydajnych mięśni. Chłód, deszcz, noc, ciemność, żar stanowią dla nich nie lada wyzwania, które dla innych ras nie stanowią nawet czegoś, czym warto by zaprzątać sobie umysł. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to dawać aspekty lub i dawać dla mistrza gry możliwość dawania wyzwań. Typu idziecie w nocy? Musicie znaleźć źródło światła, albo mieć kogoś w drużynie kto widzi po ciemku, ale nawet wtedy postać powinna rzucać czy nie wywali się w nocy jeśli sama nic nie widzi, albo chłód nie wywoła u niej odmrożeń/choroby).

Niecierpliwość - z racji na krótką w oczach innych ras długość życia, ludzie na poziomie indywidualnym potrafią bardzo szybko znudzić się daną czynnością i szukać szczęścia gdzie indziej. Często prowadzi to, że ludzie błądzą, szukając sensu istnienia, próbując się złapać siedem przysłowiowych srok za ogon, a kończąc, nie mając nawet jednej (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, że otrzymane aspekty mogą być zabieranie szybciej przez MG jeśli nie są pielęgnowane, niż innym rasom, lub zamienianie na inne aspekty, jeśli MG uważa, że gracz chce robić wiele rzeczy na raz).

III Rasowe

Adaptacja - Pomimo wielu słabości żadna inna rasa nie potrafi tak dobrze dostosować się do środowiska, w którym żyje. Jeśli ludzie postanawiają zamieszkać w górach, to wszyscy mogą być pewni, że w ciągu kilku pokoleń wzgórza zmienią się w tętniącą życiem metropolię. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, żę gracz grający człowiekiem może otrzymywać aspekty, które pozwolą mu szybciej znaleźć się w nowej lokacji. Jak aspekty survivalowe albo aspekty do poznawania ludzi w nowym mieście itp.)

IV Boskie

Dualizm -Ludzkość pochodząca zarówno z łez Boga, jak i jego brata Szatana ma w sobie zarówno iskrę jasności, jak i kroplę ciemności. W każdym człowieku czai się altruista gotowy oddać swoje życie za innych, jak i egoista godzący się poświecić cały świat dla własnej korzyści. Ich metaforyczna wewnętrzna walka definiuje charakter każdego człowieka. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może to oznaczać, że ludzie jako jedyna rasa może zbierać aspekty przeciwstawne - typu Brawura, ale i Tchórzostwo i po otrzymaniu takich aspektów trzeba zrobić rzut, który aspekt będzie miał większy wpływ na daną sytuację.)

Ciekawostki

W zależności od planety, z której pochodzą, historie stworzenia ludzi różnią się, choć większość opowieści zawiera wspólny motyw: stworzenie człowieka z gliny na podobieństwo Boga.

Ludzie są najliczniejszą rasą we wszechświecie, a liczba ich odmian w kosmosie jest praktycznie niepoliczalna. Mimo to, opowieści od Bogów, Boginie oraz Boskich Opiekunów wskazują na pewne podobieństwa między nimi. Różnice dotyczą głównie cech fizycznych, takich jak kolor skóry, oczu, włosów, wzrost czy budowa ciała, ale nadal pozostają one w obrębie jednej rasy.

Z rasy ludzkiej wywodzą się inne rasy, takie jak wampiry, lykanie, khajini i aghareni.

Ludzie są postrzegani zarówno jako destrukcyjny gatunek, jak i jako ci, którzy potrafią tworzyć z niczego. To połączenie sprzecznych cech fascynuje Bogów i Boginie, ponieważ teoretycznie eliminujące się właściwości idealnie ze sobą współgrają.

Wielu ludzi zdobyło szacunek Prabóstw, Bogów, Bogiń i innych Magicznych Stworzeń dzięki swojej zdolności do doceniania piękna otaczającego świata. Żadna inna rasa, nawet ta głęboko związana z Naturą, nie okazuje jej takiego szacunku jak ludzie.

Uczucie miłości u ludzi jest tak silne, że potrafi zniwelować działanie Pierwiastka Ciszy oraz Korozji z niego wynikającej. Nocto i jego poplecznicy wielokrotnie doświadczyli tej mocy, często w bolesny sposób. Z kolei nienawiść potrafi zwiększyć moc Korozji oraz Pierwiastka Ciszy.

Ludzie są również jedyną rasą, która może rozmnażać się praktycznie z każdą inną rasą, pod warunkiem, że obie posiadają wspólne zdolności genetyczne.