Piekielnicy

Pierwsze demony narodziły się z promieni czarnej materii, fragmentu serca Szatana oraz kropli krwi Boga. Stali się strażnikami Czarnej Materii, która w pewnym okresie zaczęła funkcjonować nie tak, jak powinna, podobnie jak jej siostra. Zaczęło to bardzo negatywnie wpływać na otoczenie powodując anomalie energetyczne. Zatem Najciemniejszy postanowił, wraz z Apokalipsą, że czas najwyższy powołać strażników Czarnej Energii. Musiał pojawić się ktoś, kto zacznie kontrolować nieposkromiony czarny element.

Początek

Podobnie jak anioły, demonom zostało przydzielone zadanie najwyżej wagi, czyli sprawowanie pieczy nad Czarną Materią, aby funkcjonowała w należyty sposób. Została ona umieszczona w Sanktuarium, które ukryte zostało pod Szatańskim Pałacem. Dlatego, jeśli zaczynają następować anomalie, diabły od razu wyczuwają, że coś niedobrego zaczyna dziać się z Czarną Energią.

W Diabelskiej Księdze Życia zapisano, że Belial był pierwszym narodzonym diabłem. To właśnie on jest prawą ręką Najciemniejszego i to on jest najsilniejszym diabłem, zaraz po Szatanie. Podczas jego narodzin, Najciemniejszy, kierował się nienawiścią do brata, a ta przesiąknęła do nowo narodzonego diabła, który wchłonął ją w swoje ciało, błyskawicznie zespalając się z nią. Tuż po Belialu, do życia została powołana szóstka innych demonów, a mianowicie Belzebub, Lupus, Mefistofeles, Negarsanel, Sfendonael oraz Zazel. Siódemka tych demonów miała za zadanie strzec Czarnej Materii, gdy ta na samym początku umieszczona była w Pałacu Apokalipsy.

Jednak, anomalie, oddziaływające na Czarną Energię sprawiły, że zaczęła stanowić zagrożenie dla zebranych. Jej moc, przy pierwszej eksplozji wywołanej niestabilnością odebrała ciało Zazelowi oraz Sfendonaelowi, przez co stali się istotami z czystej energii, natomiast pozostałym wyrosły dodatkowe pary skrzydeł. Belzebub otrzymał dodatkowe dwie pary, a także jedną, która wyrastała ze skroni i mogła zasłaniać jego twarz, Mefistofeles natomiast uzyskał jedna dodatkową parę, na których pojawiło się mnóstwo oczu, dzięki którym widział otoczenie bardzo dokładnie. Pozostała dwójka natomiast uzyskała tylko dodatkową parę skrzydeł. Tak o to, powstały nowe gatunki demonów, a geny te, z czasem zaczęły się przenosić na potomków.

Przez wiele lat, Najciemniejszy oraz Strażnicy Czarnej Materii egzystowali na Nexero, na kontynencie Evetto, a w późniejszym czasie państwo nazwano Ibburu. Nie kolonizowali okolicy, ani też nie rozwijały się tak jak anioły. Z racji tego, że zaczynał im doskwierać brak towarzystwa, a ich własne szybko zaczęło się im nudzić, Najciemniejszy postanowił stworzyć im kogoś do towarzystwa. Wiedział doskonale, czego oczekują zdrowi i rośli mężczyźni. Z racji tego, że Szatan był bardzo zazdrosny o brata, postanowił popsuć jego nowe stworzenie, które nazywało się Lilith. Kobieta, za to, że została odrzucona z powodu swojej niedoskonałości, uciekła z Edenu do Najciemniejszego. Skryła się w jego pałacu i przyjęła moc, jaką ją obdarował.

Lilith odrzuciła ludzką naturę na rzecz demonicznej i tak z człowieka narodziła się czystej krwi demonica. Szatan, dzięki swojej mocy pozbył się z jej ciała tego, co wiązało ją z ludzką istotą. To dzięki niej narodziły się inne demony, gdyż przez wiele lat była lubą samego Najciemniejszego. Jednak przez charakter, jaki posiadała, nie potrafiła utrzymać się jednego kochanka i powiła dzieci z pozostałymi demonami. Kobiecie jednak było nadal mało, więc często wracała do Edenu, aby spółkować z aniołami. Dzięki swojej mocy, którą otrzymała od Szatana, mamiła niewinnych niebian, których serca zostały złamane. Dała ona początek mieszańcom, którzy potem nazywani byli, trochę niesłusznie upadłymi. Ci zaś, z racji swojej inności zostali wygnani, a Najciemniejszy z otwartymi ramionami przygarnął nowe dzieci i sojuszników, którzy byli gotowi stanąć do walki przeciwko jego bratu.

Demony, chociaż zdecydowanie wolniej niż anioły, rozwijały swoje miasta. Te niczym nie przypominały tych, które posiadali ich sąsiedzi. Demoniczne metropolie były zdecydowanie większe, ale także mroczniejsze. Wprawdzie, architekturą przewyższały wspaniałością te należące do niebian, to zawsze dominowała w nich czerń oraz czerwień. Przynajmniej do czasu, kiedy demony zaczęły dzielić tereny mieszkalne z aniołami.

Po wybuchu Pierwszej Wielkiej Wojny demony dostrzegły zmianę w zachowaniu swojego przywódcy i szybko odkryły jego tajemnicę. Miał bowiem żonę, anielicę, z którą w późniejszym czasie miał córkę oraz syna. Większość piekielników była pewna, że to sprawka aniołów, które musiały użyć swojej magii do omamienia Najciemniejszego i tak notorycznie nękały niebian, wywołując regularne walki. Pogeum tego wszystkiego przyniosła Druga Wielka Wojna, którą wywołał sam Szatan, oskarżając brata o to, że przez niego odeszła jego ukochana kobieta. Wojenna batalia trwała kilka lat, a o jej zakończeniu zadecydowały magiczne anomalie, które doprowadził do śpiączki Ariela, syna Najciemniejszego oraz bliskiej śmierci jego córki Saramedy.

Nastała wtedy Magiczna Cisza, która sprawiła, że używanie magii stało się zagrożeniem. I tak jak niebianie, piekielnicy musieli nauczyć się żyć bez tak niezbędnego wspomagacza. Jednak demony były wierne Szatanowi i nie pozostawiły go. W tamtym okresie Najciemniejszy zyskał wielu sojuszników, którymi stali się aniołowie, jacy odeszli od Boga i stali się upadłymi aniołami. Najbardziej znanym z nich był Lucyfer, przybrany brat Saramedy oraz Ariela, który na złość swoim braciom wyrzekł się anielskiej mocy, aby udowodnić im, że jest lepszy niż oni sami. Z obranej drogi jednak nie można już było zrezygnować, dlatego upadli zostali odłamkiem rasy demonicznej, gdyż nie byli już w praktyce aniołami.

Po Kosmicznej Epoce Lodowcowej wiele demonów i demonic udało się na Ziemię, będąc ciekawymi rasy, która skłóciła dwóch braci na wiele eonów. Tak o to powstała krzyżówka ludzi oraz demonów.

Niektórzy starsi piekielnicy, w swej pierwotnej formie wyglądają jak mary z nocnych koszmarów.

Jak rozpoznać piekielnika?

Na pierwszy rzut oka, demony nie różnią się niczym od przeciętnej ludzkiej istoty. Jednak, jeśli ktoś uważnie przyjrzy się im oczom, zrozumie, iż ma styczność z piekielnikiem. Podobnie jak anioły i oni mają swoją pierwotną formę, przy której mogą zmieniać dowolnie kolor tęczówek oczu. Te mają tonację od brązowej po szarą lub czerwoną, niekiedy nawet mieszaną. Natomiast ich włosy oscylują w odcieniach ciemnych, dlatego powiada się, że są przeciwieństwem niebian. Z racji tego, iż posiadają możliwość zmiany kształtu, mogą przybierać różne postaci. Korzystają z tej zdolności zawsze będąc poza Nexero i ujawniają ja tylko wtedy, kiedy zajdzie taka potrzeba. Przeważnie podczas walki. Ich niezmienną cechą są natomiast rogi, skrzydła oraz ogon.

Podobnie jak u niebian rozpiętość ich skrzydeł wynosi około, dwóch metrów, a nawet i więcej. Im wyżej w hierarchii jest dany demon tym więcej par skrzydeł posiada. Zawsze osiągają limit sześciu par skrzydeł, licząc również te zasłaniające twarze. Demony nie rodzą się z tym dodatkiem, lecz wyrasta on w okolicach osiemnastych urodzin, a niekiedy nawet po owym okresie. Ból pojawiania się skrzydeł jest zdecydowanie bardziej nieznośny niż u niebian, gdyż ich dodatek posiada ostry pazur. Ten, podczas przebijania się na zewnątrz powoduje dwukrotnie silniejszy ból. Dodatkowo niektóre skrzydła posiadają takie ostre pazury w dolnych partiach błoniastych skrzydeł. Wygląda to tak, jakby do skrzydeł nietoperza dorobić ostre zakończenia w kilku miejscach. Młodzik, który przechodzi wyrastanie tego dodatku przez około dwa tygodnie jest pod pieką Natrushi, czy pielęgniarz lub pielęgniarki, gdyż traci wtedy spore ilości krwi.

W przypadku rogów sprawa ma się nieco łagodniej, gdyż te wyrastają na podobnej zasadzie jak te u jeleni, które zamieszkują Ziemię. Zwykły demon posiada jedną parę, taką, która wyrasta na czole kilka centymetrów nad brwiami. Dodatek ten może mieć różne kształty, zarówno proste jak i skręcone, a nawet w kształcie długiej muszli ślimaka. Te posiadają długość, na ogół do sześćdziesięciu centymetrów, aczkolwiek pod wpływem silnych emocji potrafią się nieznacznie wydłużyć, czy nawet wyprostować.

Ich ogon to kolejny dodatek, jednak ten jest z nimi od urodzenia. Przeważnie nie przekracza długości jednego metra, a ich końcówka posiada dwa kształty. U kobiet jest delikatniejsza i czasami przypomina serduszko, natomiast u mężczyzn jest to coś w rodzaju grotu od strzały. Zarówno skrzydła jak i końcówka ogona są strefą erogenna i trzeba bardzo uważać, jeśli zdecyduje się na dotykanie tych dodatków. Zdarza się jednak, że piekielnicy mogą w ogóle nie odczuwać nic, ani na skrzydłach, ani na ogonie. Wszystko zależne jest od genetyki lub innych czynników, jak chociażby stres, który pozwala wyłączyć odczuwanie doznań w tych miejscach. Demony mogą siłą woli ukrywać skrzydła. Te stają się niewidoczne dla innych, ale ich ciężar nie znika. To samo tyczy się ogona czy rogów. Demony posiadają drugie oblicze.

Jeśli wpadają w gniew, ich skóra robi się metaliczna. Paznokcie u dłoni zamieniają się w pazury o ostrych końcach. Całe ich ciało wygląda wtedy tak, jakby demon powstał z jednego kawałka metalu. Tej mocy może używać bardzo nieliczne grono: córka Szatana, jego syn, sam Szatan  oraz zasłużeni mieszkańcy Piekła. Pozostali posiadają ograniczniki mocy jako kolczyki w uszach lub wisiorki na szyi czy też bransolety, których nie mogą nigdy zdjąć, chyba że Najciemniejszy przełamie zaklęcie blokujące moc.

Cechy Rasowe

I Pozytywne

Demoniczny jad- demony są specyficzną rasą, gdyż posiadają gruczoły jadowe. Mieszczą się blisko węzłów chłonnych. Nie są zbyt duże, ale jeśli przedstawiciel tej rasy, szeroko otworzy buzię, będą widoczne jako żółto-czerwone kuleczki. Połączone z kłami posiadającymi cienkie kanaliki jadowe. Kontrolują wstrzykiwanie toksyn. Nie ma jednak tak, że przypadkiem ją komuś wpuści. Demon musi być tego w pełni świadomy. Ich jad potrafi wywołać halucynacje u osoby zainfekowanej, a stan ten trwa od kilkunastu minut do kilkunastu godzin, bądź dłużej. Wszystko zależne od ilości wstrzykniętej toksyny. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że demony podczas ugryzienia z użyciem toksyny, powinny mieć wykonany rzut, przez MG ile jadu wstrzyknie i jak silne okażą się jego skutki. Gracz powinien także zostać poinformowany, że jad może wykorzystać do zatrucia posiłków, jeśli go sobie wyciśnie do małego flakonika, jak to jest z jadem węży do badań).

Mistrzowie kłamstwa - kłamanie mają, jakby to we krwi. Nie zawahają się powiedzieć nieprawdy, zwłaszcza jeśli chcą coś zyskać, tudzież zdobyć czyjeś zaufanie, a nawet informacje. Potrafią tak prowadzić konwersację i dobierać słowa, że osoba może się nawet nie zorientować, że została oszukana. W myśl zasady kłamią tak, że im nawet brew przy tym nie drgnie. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że przy czynnościach na korzystanie z charyzmy dostają bonus za zdobywanie informacji, czy chociażby targowanie się, a nawet podrywanie, czy próba zmuszenia kogoś do działania. MG powinien wykonać rzut, na skuteczność działania kłamstwa i jego ewentualnych konsekwencjach, jeśli takowe mogą zaistnieć).

Seksapil - może nie są tak piękni, jak niebianie są przystojni na swój, diabelski sposób. Nietuzinkowa uroda, odpowiednie dobranie gestów, słów czy sposobu poruszania się, potrafi zwrócić uwagę i niekiedy pomóc w wykonaniu zadania. Skutecznie odwracają uwagę, a w połączeniu z ich mistrzowską umiejętnością kłamania, są w stanie zdziałać, naprawdę cuda. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że również podczas interakcji, gdzie charyzma odgrywa główną rolę, demony dostają dodatkowe ułatwienie. Zwłaszcza przy płci przeciwnej. MG powinien wykonać rzut,  np. jeśli piekielnik robi za tak zwany wabik na przeciwników i korzysta ze swojego uroku osobistego. Wynik rzutu determinuje jak skutecznie została wykonana akcja).

II Negatywne

Brak ogłady – w mniejszym czy większym stopniu, demony przejawiają jakikolwiek brak manier. Oczywiście, można nauczyć takiego delikwenta zasad savoir vivre, ale i tak, będzie postępować, w dużej mierze po swojemu. Bekanie po jedzeniu, to dla nich norma. Nawet, nie silą się, żeby powiedzieć proste: przepraszam. Z boku, to wygląda, jakby w ogóle nie posiadały ani krzty godności czy dumy. Nic bardziej mylnego. Zwyczajnie, mają większy dystans do swojej osoby, a to, że przeszkadza to otoczeniu to problem otoczenia, nie ich. Nie mają praktycznie żadnego szacunku do tego, co jest dookoła. Są totalnym przeciwieństwem aniołów. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że gracz grający piekielnikiem powinien wykonać rzut na to, czy aby zachowanie piekielnika nie pociągnie za sobą konsekwencji dla niego i istot będących w jego towarzystwie.

Mała cierpliwość- demony mają słabą cierpliwość. Bardzo łatwo jest doprowadzić je do zdenerwowania. Tym bardziej że są strasznie pyszałkowaci i pewni siebie. Czasami, wystarczy tylko jedno małe słowo, aby demon zaczął odczuwać złość i gniew. Często zdarza się, że wpadają w furię. Wtedy, lepiej takiemu zejść z oczu. Zawsze muszą coś wszystkim i sobie dookoła udowodnić. Rzadko się to zmienia, ale często starają się to kontrolować. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że gracz grający piekielnikiem, powinien mieć wykonany rzut przez MG na to, jak szybko jego postać straci lont i zwyczajnie wybuchnie. Chodzi tu, głównie o sytuacje czy zdarzenia wpływające emocjonalnie na piekielnika lub w takich, gdzie muszą pokazać, że są od kogoś lepsi, nawet jeśli wiedzą, że mogą nawalić. MG może wykonać dodatkowy rzut na opanowanie, jeśli osoba trzecia spróbuje uspokoić piekielnika).

Nadmierna nieufność - w przeciwieństwie do aniołów, piekielnicy są bardzo nieufni. Podchodzą do każdego z dystansem i zawsze muszą dokładnie sprawdzić, z kim mają do czynienia. Oznacza to, że bez skrupułów dowiedzą się wszystkiego wybranej osobie i rzucą jej tym w twarz, nawet jeśli będzie to coś kompromitującego. Wszystko w imieniu sprawdzenia, czy ktoś faktycznie jest godny ich zaufania. Często, taka nieufność prowadzi również do tworzenia niepotrzebnych teorii, które na ogół są źle odbierane przez osoby trzecie. Zwłaszcza jeśli nie znają danej sytuacji. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że MG powinien zawsze wykonać rzut, w sytuacjach, w których jasno piekielnik nie jest pewien tego, co ktoś np. opowiada czy oferuje).

III Rasowe

Potomek ciemności- zrodzeni promieni czarnej materii. Ta, przekazana im została przez pierwsze demony drogą genetyczną. Dlatego też są bardzo wrażliwe na białą materię i wszystko, co z nią związaną. Im większa ilość, tym mocniej odczuwają negatywnie jej obecność. To samo, tyczy się długiego przebywania w otoczeniu nasiąkniętym taką energią. Mogą chorować, a nawet stracić przytomność. Dochodzenie do zdrowia jest zależne od czasu oraz ilości, z jaką demon miał styczność. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że gracz, wybierając piekielnika, musi liczyć się z tym, że MG może w każdej chwili wykonać rzut na reakcję na białą materię czy wszelakie zawirowania w przepływie tejże).

IV Boskie

Cienista Forma – podobne jak anioły i demony mają swoją niematerialną postać przypominającą światło. Jednak ta forma, przypomina płonący cień z czerwonymi oczami. Jeśli wpadają w gniew, ich skóra robi się metaliczna. Paznokcie u dłoni zamieniają się w pazury o ostrych końcach. Całe ich ciało wygląda wtedy tak, jakby demon powstał z jednego kawałka metalu. Chcąc ograniczyć korzystanie z mocy, Najjciemniejszy założył wszystkim ograniczniki mocy. I mimo że nie każdemu się to podoba, to demony wiedzą, że niekontrolowanie tej formy, może je zabić. Sprawi, że nadmiar energii może rozsadzić ich od środka. Mogą z niej skorzystać w bardzo ekstremalnych sytuacjach. I potrzebują do tego zgody Władcy Piekieł. Bez zgody Najciemniejszego, tylko wysoko postawieni i wybrani mogą jej używać. (Wytłumaczenie dla Bajarza: Mechanicznie może oznaczać to, że podczas bliskości, w której emocje zaczynają brać górę w związku, z konkretnymi bodźcami je wywołującymi MG powinien wykonać rzut czy piekielnik albo Najciemniejszy zdejmą ograniczniki mocy i wejdzie w cienistą formę).

Ciekawostki

Podobnie jak anioły, demonom zostało przydzielone zadanie najwyższej wagi, czyli sprawowanie pieczy nad Czarną Materią, aby funkcjonowała w należyty sposób. Została ona umieszczona w Sanktuarium, które ukryte zostało pod Szatańskim Pałacem. Dlatego, jeśli zaczynają następować anomalie, diabły od razu wyczuwają, że coś niedobrego zaczyna dziać się z Czarną Energią.

Każdy demon posiada zwężone źrenice oczu. Nie zmieniają się, nawet pod wpływem światła. Jedynie czym się od siebie różnią to tęczówki.

Posiadają lekko zaostrzone zęby. Uśmiechając się, wyglądają jak jakieś potwory z koszmarów. Mogą nimi wyrządzić sporo krzywdy, jeśli ugryzą i to dość mocno. Nawet, jeśli je spiłują, te za dzień dwa, na powrót będą ostre tak jak wcześniej.

Lubują się nieziemsko w alkoholach wszelkiej maści, czasami upijając się do nieprzytomnego, udając później, że był to test dla nich samych. Codziennie muszą wypić jakiś trunek.