Pierwsze lokomotywy parowe zostały zbudowane w Starym Świecie przez niejakiego Richarda Trevithicka w roku 1804, a później przez Georga'a Stepehensona uważanego za twórcę współczesnej kolei parowej i miało to miejsce w 1829 roku.
Koleje parowe funkcjonowały w Starym Świecie do roku 2560, gdzie służyły głównie jako atrakcje turystyczne. Później stały się tylko eksponatami muzealnymi, podobnie jak późniejsze koleje spalinowe oraz elektryczne.
Wrócono do tej technologii w Nowym Świecie, jako ułatwienie w podróży. Uznano bowiem, że parowe rozwiązanie nie będzie tak niebezpieczne i inwazyjne. Do tego, co najważniejsze, pojawiła się nowa linia rozwojowa opierająca się na technologii parowej, która została połączona z magią.
Nadal pojawia się podział lokomotyw parowych na pasażerskie oraz towarowe. Oczywiście, różnią się one budową, gdyż w przypadku tych pierwszych ważne było i jest zachowanie lekkości oraz szybkości ruchu, natomiast przy drugiej opcji zaczęto kłaść nacisk na siłę pociągową. Źródłem napędowym pociągów nadal pozostaje para. Jednak nie jest już do tego potrzebna woda oraz węgiel, jak dawniej. Teraz wystarczy zaklęta alchemicznie kula, która umiejscowiona w odpowiednim, również zaklętym miejscu zaczyna wytwarzać parę. Magiczne kłęby wędrują po całej lokomotywie, która posiada specjalne kanaliki doprowadzające do całego mechanizmu opartego opartego na rurach ogniowych. Jednak nie była potrzebna podgrzana woda, bo została zastąpiona magiczną parą, której część powracała do szklanej, alchemicznie zaklętej kuli. Dlatego też, niektóre parowe pociągi nie posiadają kominów. Magiczną kulę trzeba regularnie wymieniać co pięć lat.
Koleją można dojechać praktycznie w każde miejsce na świecie, nie licząc tych trudno dostępnych.